De Saenhoeve

Saenhoeve te Lanklaar op de Berg.

Alles begon in 1970 naar aanleiding van enkele verkeersongelukken. De toenmalige pastoor van Mariaheide-Mariahof startte met speelpleinwerking. Het eerste jaar kwam hij op ’t Vierveld in Eisden terecht. Daar mocht hij van de mijndirectie de oude paardenstallen met de aanliggende weide gebruiken. Na de zomervakantie werden de stallen afgebroken en moest men een nieuwe plek zoeken.

De pastoor kwam bij een bevriende familie Saenen terecht. Van 1971 tot en met 1995 ging er daar speelpleinwerking door. Een oude kippenstal werd hervormd tot eetzaal en speelzaal. Oude meubels evenals afgedankt porselein kwamen vanuit de hele omgeving. Afgedankte vuren en ketels waren de eerste attributen die het speelplein ‘rijk’ werd. Van de ‘toog’ die de grote zaal (tot 200 zitplaatsen) ‘sierde’ wordt gezegd dat die werd verkregen van een duister caféke op de Rijksweg.

Beetje bij beetje werden al deze rariteiten vervangen door nieuw materiaal. De Saenhoevefeesten werden een begrip voor de hele omgeving. Twee tot drie dagen lang werd er flink ‘doorgezakt’. Om jullie een ‘impressie’ te geven een kort waar gebeurd verhaal. De toenmalige burgemeester kwam rond het middaguur aan en betaalde met een briefje van 5000 oude Belgische franken. Om te kunnen wisselen moesten alle beschikbare kassa’s geplunderd worden, want zoveel geld… . Tegen 19.00 uur moest de arme stakker ‘blut’ naar huis, geld gaan halen. Hij keerde een half uurtje later terug met weeral zo’n briefje. Laat op die avond vertrok hij weeral met een lege portefeuille naar huis. Hij keerde die avond niet meer terug. Wel het jaar nadien, en nadien, en nadien, met telkens weer zo’n briefje.

Buiten was er alleen de weide met enkele zelfgemaakte doelen. Daarnaast zat men op een unieke locatie. Temidden van heerlijke bossen, op wandelafstand van de ‘kip’, of beter gezegd, de terrils. Aan de andere kant was er de voormalige kiezelgroeve met heel veel mogelijkheden. De sterkste troef was ongetwijfeld het aanwezige creatieve energieke organisatietalent van zovele volwassenen en animatoren.

Rode draad rond heel die werking waren ongetwijfeld de warme maaltijden en de overnachtingen. Soep en patatten uit eenzelfde bord, de puree met een halfzacht gekookt ei, het zal menigeen bijblijven. Om nog maar te zwijgen van de afwas in de afwasbak. Er waren ook nog haast dagelijks overnachtingen. Vele griezelige activiteiten, onver(antwoorde)getelijke droppings, reuze kampvuren, strafexpedities, ze zorgden uiteindelijk voor veel nosgtalgische herinneringen, maar ook zwaar beladen gemoedsgesteldheden.

Eind jaren 80 en in het begin van de jaren 90 kwamen dan de eerste investeringen in speeltuigen. Klimtoestellen, kabelbaan, ballenbad, een trampoline, krinkel de speelgoedwinkel, … ze kondigden een nieuwe visie op spelen op het speelplein aan.

Mensen die zeker in die tijd hun stempel op de hele werking drukten waren ondermeer: Pastoor Venken, Jef en Mia Saenen, Albert Ramaekers, Jean Vranken, kapelaan Vandeneynde, kapelaan Stassen, Madame Lecocq , en nog vele vele, vele anderen.

Na zware en pijnlijke pogingen om op de oude vertrouwde Saenhoeve in Lanklaar op de berg te kunnen blijven, moesten we in 1995 met tranen in de ogen en de overtuiging van een beter plein uit te bouwen, toch vertrekken. Op dat moment kon niemand vermoeden dat ‘de Nieuwe Saenhoeve’ op de Ringlaan zou uitgroeien tot het meest uitgebouwde speelplein dat er bestaat.

De (nieuwe) Saenhoeve te Maasmechelen op de Ringlaan.

In 1996 kregen we van het toenmalige gemeentebestuur de huidige locatie toegewezen. Welgeteld 7 weken voor de aanvang van de grote vakantie werd de huidige inplanting een feit. Het was een groot stuk woest bos, haast ondoordringbaar. Toch bleek al vlug dat deze plaats een aantal enorme voordelen had. De ligging aan de rand van het Kempisch plateau, vlakbij voor ons allemaal, maar toch helemaal in het groen, de vele bomen waardoor schaduwrijke plekken ontstonden, de oneffenheden, de zandige ondergrond, het waren onmiskenbare troeven.

Alleen de tijd. Met man en macht zijn we dan begonnen aan de ontginning. Struiken snoeien, bomen rooien, onkruid verwijderen, open plekken creëren, keuzes maken, … . Met meer dan 50 man, 2 kranen, een bulldozer, 3 vrachtwagens, maakten we van een ondoordringbaar bos een heus park.. Op enkele weken tijd werden een tiental speeltuigen eigenhandig geplaatst en werd er een geasfalteerd pad aangelegd. De allerlaatste week van juni werd er een grote tent gebouwd. Zes gehuurde containerlokalen deden dienst als keuken, toilet, bureel, berging, magazijn. Op de allerlaatste dagen kwam er dan nog de broodnodige omheining van meer dan een kilometer lang.

En dan, de eerste speelpleindag van juli 1996. Een enorme rij wachtenden stond aan de poort. In de keuken steeg de temperatuur tot boven de 45 graden. In de tent vond net iedereen een plaatsje. Het werd een ongelooflijk rijke ervaring. De Saenhoeve was herboren, groter, sterker, jeugdiger, avontuurlijker dan ooit tevoren.

Na enkele jaren ‘tentenkamp’ konden we de nodige mensen overtuigen om te investeren in een degelijke infrastructuur.
Vanuit het beleid kwam de bereidheid om mee te werken en te ondersteunen daar waar nodig. Men eiste wel dat er een invulling werd gevonden, complementair aan de speelpleinwerking.

Vanuit de Saenhoeve is dan het voorstel gekomen van de werking van de Asteroïde zoals die nu nog steeds bestaat. Een jeugdcentrum waarin jongeren kunnen skaten, muziek maken en ontspannen op een eigentijdse creatieve manier, waar verenigingen terecht kunnen voor allerlei activiteiten waaronder de vele eetdagen en een plaats waar aan democratische prijzen alternatieve en betaalbare verjaardagsfeestjes kunnen gegeven worden. Nu, tien jaar na de opening is de Asteroïde B-612 nog steeds een bloeiend jeugdcentrum. Het beheer hiervan wilden de vrijwilligers van de speelpleinwerking niet doen. Ze droegen dit beheer dan ook over aan de gemeentelijke vzw Jeugdorganen.

Na enkele jaren tentenkamp kon de speelpleinwerking dan terecht in haar huidige gebouw. ’s Winters vertoeft zij in de rechtervleugel met haar materiaal en voor bijeenkomsten, van 15 juni tot 15 september heeft zij de volledige infrastructuur tot haar beschikking.

De buitenspeeltuin werd jaar na jaar door de vele vrijwilligers verder uitgebouwd. Momenteel bevinden zich een 150 spelelementen op het terrein. Een gezonde mix van volwassenen, animatoren en kinderen maken van de huidige saenhoeve een speerpunt van het Vlaamse speelpleinwerk.

 

Enne… we zijn vastberaden deze situatie alleen nog maar te verbeteren.